Oplossingen

Restauratie van verlaten landbouwgrond

Stel je voor dat uitgestrekte ongebruikte, gedegradeerde landbouwgrond weer wordt omgezet in bloeiende landbouwgronden. Tegen 2050 zouden we tot 296,12 miljoen hectare van dergelijke grond kunnen transformeren door middel van praktijken zoals regeneratieve landbouw. Dit zou maar liefst 20,32 gigaton aan CO₂-emissies kunnen verminderen en 15 miljard ton extra voedsel kunnen produceren. Het gaat erom deze landen nieuw leven in te blazen, zodat ze weer gewassen kunnen ondersteunen, het milieu kunnen helpen en de voedselvoorziening kunnen stimuleren. Het ombouwen van een oude, ongebruikte boerderij tot een levendige plek waar een mix van gewassen wordt verbouwd en diverse dieren in het wild worden ondersteund, toont bijvoorbeeld de kracht van dit herstel aan.

Bekijk onze koolstofboer Bart van Beuzekom in Portugal met zijn project Scave.

Agrobosbouw met meerdere lagen

Deze aanpak is als het creëren van een minibos waar gewassen en bomen samenleven. Het kan tegen 2050 tot 23,94 gigaton CO₂ opslaan. Door gewassen te telen onder het bladerdak van bomen bootsen we natuurlijke bossen na, wat helpt bij de opslag van koolstof en de biodiversiteit ondersteunt. Een voorbeeld hiervan is een koffieboerderij in de schaduw van inheemse bomen, die niet alleen goed is voor het milieu, maar ook voor heerlijke koffie zorgt.

Bekijk onze koolstofboer Robert en Dace in Brazilië met hun project MAARA.

Productie van meerjarige biomassa

Overschakelen naar meerjarige planten voor biomassa kan leiden tot een vermindering van maximaal 7,04 gigaton aan CO₂-emissies in 2050. Vaste planten, zoals switchgrass of miscanthus, groeien elk jaar terug, waardoor er minder herbeplanting nodig is en de bodem meer koolstof opslaat. Een oud maïsveld dat is omgebouwd tot een meerjarige biomassaboerderij kan een bron van hernieuwbare energie worden, maar ook als koolstofput fungeren.

Restauratie van tropische bossen

Tropische bossen zijn essentieel voor koolstofopslag, maar zijn sterk aangetast. Door 161-231 miljoen hectare gedegradeerd tropisch land te herstellen, zou tegen 2050 54-85 gigaton CO₂ kunnen worden opgeslagen. Herstel omvat natuurlijke hergroei van bossen, waarbij gebieden worden beschermd tegen brand, erosie en begrazing. Dit goedkope proces resulteert in een snelle koolstofafvang. Intensieve technieken zoals het planten van inheemse zaailingen en het verwijderen van invasieve soorten kunnen ook worden gebruikt.

Naast koolstofopslag zorgt het herstel van tropische bossen ook voor het behoud van de biodiversiteit, beschermt het stroomgebieden en biedt het voordelen zoals voedsel, medicijnen en duurzame leefruimtes. Het beschermen en herstellen van deze bossen is essentieel om de klimaatverandering tegen te gaan en de veerkracht van ecosystemen te vergroten.

Zeewierteelt

Zeewierkweek is als het aanleggen van een onderwatertuin waar zeewieren groeien. Het is een superduurzame manier van landbouw, en door er meer van te doen, kunnen we tegen 2050 4,72 gigaton CO₂ opslaan. Stel je uitgestrekte zeewiervelden onder water voor die niet alleen koolstof opvangen, maar ons ook biobrandstof, bioplastics en zelfs voedsel geven. Het gaat erom zeewier te kweken in de oceaan en een deel ervan naar de diepzee te laten zinken, waar het de opgeslagen koolstof weghoudt.

Zie hoe onze koolstofboer Magnus Willner en Carl Lindberg kelpplanten kweken en laten zinken in de diepe oceanen met hun project Arbon Earth.

Restauratie van wetlands aan de kust

Wetlands aan de kust, zoals mangroven en kwelders, zijn essentieel voor koolstofopslag, maar worden ernstig aangetast. Door 6-7 miljoen hectare te herstellen tegen 2050 zou 0,76-1,00 gigaton CO₂ kunnen worden opgeslagen.

Deze wetlands slaan vijf keer meer koolstof op dan tropische bossen, voornamelijk in diepe bodems, en slaan eeuwenlang koolstof op. Restauratie ondersteunt biodiversiteit en ecosysteemdiensten.

Deze wetlands slaan vijf keer meer koolstof op dan tropische bossen, voornamelijk in diepe bodems, en slaan eeuwenlang koolstof op. Restauratie ondersteunt biodiversiteit en ecosysteemdiensten.

Verwering van rotsen

Rotsverwering bij koolstofverwijdering verwijst naar de natuurlijke afbraak van gesteenten als gevolg van blootstelling aan water en lucht, waarbij CO₂ wordt geabsorbeerd en carbonaten worden gevormd.

Dit proces fungeert als een koolstofput voor de lange termijn, waarbij koolstof duizenden tot miljoenen jaren wordt opgeslagen, en helpt het klimaat op aarde te reguleren door de CO₂-niveaus in de atmosfeer in evenwicht te houden. Het verbeteren van de verwering van gesteenten als koolstofverwijderingsstrategie kan de klimaatverandering beperken en duurzaamheid bevorderen.

Koolstof opgeslagen in de bouw

In de bouw opgeslagen koolstof verwijst naar de koolstofdioxide (CO₂) die wordt opgevangen en opgeslagen in bouwmaterialen en constructies. Dit concept maakt deel uit van duurzame bouwpraktijken gericht op het verminderen van de totale CO2-voetafdruk van gebouwen.

Door gebruik te maken van op de natuur gebaseerde materialen zoals hout, bamboe, hennepbeton, strobalen en materialen op basis van mycelium, kan de bouw effectief koolstof vastleggen, wat bijdraagt aan de beperking van de klimaatverandering en het bevorderen van duurzaamheid in de gebouwde omgeving.

Zie onze koolstofboer Eric in Nederland paulowniabossen kweken voor de lokale productie van biobased producten.